Spektakl Teatru Polskiego "Tango" w bolesławieckim kinie "Forum".
26 lutego 2016 r. odbył się w kinie „Forum” spektakl teatralny w wykonaniu aktorów Teatru Polskiego z Wrocławia. 55 osób z Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Bolesławcu (uczniowie klas 1TE i 2TRH) pod opieką s. Anny Mikołajewicz i pani Edyty Gorczycy, dzięki inicjatywie i zaangażowaniu pracowników Szkolnej Biblioteki- pani Anety Antczak i pani Sylwii Czernatowicz obejrzało o godz. 9: 00 sztukę pt. „Tango” wg dramatu Sławomira Mrożka.
„Tango” to groteskowa tragikomedia. Obrazuje świat, który ”wyszedł z formy”, świat pełen dysonansów, abnegacji, postaw dekadenckich, zdegenerowanych stosunków międzyludzkich.
Na przykładzie rodziny Stomilów Mrożek uchwycił znakomicie wizerunek społeczeństwa, w którym zostały odrzucone tradycyjne wartości duchowe /moralne, etyczne, religijne i narodowe/, a w ich miejsce nie pojawiło się nic, co by w przybliżeniu miało taki sam ciężar gatunkowy. Nie jest to zresztą problem okresu poprzedzającego bezpośrednio napisanie tego tekstu, a był to, jest i pozostanie problem i dylemat współczesnego społeczeństwa, w którym zwyciężył konsumpcyjny model życia i całkowity liberalizm w sferze etyczno-moralnej. Mrożek w „Tangu” rozważa konsekwencje totalnej wolności, kiedy nie ma żadnych norm, które by ją ograniczały. Wolność jest przyczyną inercji w domu Stomilów i choć daje bohaterom sztuki poczucie autonomii, pozwala zapominać o ograniczeniach wiekowych, konwenansach, kodeksie moralnym, to powoduje całkowity zastój w rozwoju duchowym.
„Bohaterowie „Tanga” to ekscentryczna rodzina, manifestująca wyzwolenie od rytuałów i norm mieszczańskich.[…] Rodzina zamiast pielęgnować tradycje, łupie z chamem Edkiem w pokerka. Więc Artur, syn Stomila, chce dać odpór ”bezwładowi, entropii i anarchii”. Marzy o przywróceniu konwencji - zamierza wziąć ślub z Alą, po staroświecku, z marszem Mendelssohna, błogosławieństwem babci i duchem Gombrowicza w tle. Nic z tego. Dostaje od Edka w łeb, słysząc cyniczne: Teraz ja!” (Leszek Pułka)
"Dramat Sławomira Mrożka to jedna z niewielu polskich sztuk, których działania nie osłabia upływ czasu czy zmiana ustroju”, a spektakl w reżyserii Stanisława Melskiego, zagrany przez znakomitych aktorów wrocławskich jest świetną okazją do obcowania z wielką literaturą i znakomitym teatrem. Uczestniczyliśmy w spektaklu Teatru Polskiego po raz kolejny w tym roku szkolnym, mieliśmy więc okazję po spektaklu porozmawiać z odtwórcami głównych ról i reżyserem oraz wykonać pamiątkowe zdjęcia.
„Tango” to groteskowa tragikomedia. Obrazuje świat, który ”wyszedł z formy”, świat pełen dysonansów, abnegacji, postaw dekadenckich, zdegenerowanych stosunków międzyludzkich.
Na przykładzie rodziny Stomilów Mrożek uchwycił znakomicie wizerunek społeczeństwa, w którym zostały odrzucone tradycyjne wartości duchowe /moralne, etyczne, religijne i narodowe/, a w ich miejsce nie pojawiło się nic, co by w przybliżeniu miało taki sam ciężar gatunkowy. Nie jest to zresztą problem okresu poprzedzającego bezpośrednio napisanie tego tekstu, a był to, jest i pozostanie problem i dylemat współczesnego społeczeństwa, w którym zwyciężył konsumpcyjny model życia i całkowity liberalizm w sferze etyczno-moralnej. Mrożek w „Tangu” rozważa konsekwencje totalnej wolności, kiedy nie ma żadnych norm, które by ją ograniczały. Wolność jest przyczyną inercji w domu Stomilów i choć daje bohaterom sztuki poczucie autonomii, pozwala zapominać o ograniczeniach wiekowych, konwenansach, kodeksie moralnym, to powoduje całkowity zastój w rozwoju duchowym.
„Bohaterowie „Tanga” to ekscentryczna rodzina, manifestująca wyzwolenie od rytuałów i norm mieszczańskich.[…] Rodzina zamiast pielęgnować tradycje, łupie z chamem Edkiem w pokerka. Więc Artur, syn Stomila, chce dać odpór ”bezwładowi, entropii i anarchii”. Marzy o przywróceniu konwencji - zamierza wziąć ślub z Alą, po staroświecku, z marszem Mendelssohna, błogosławieństwem babci i duchem Gombrowicza w tle. Nic z tego. Dostaje od Edka w łeb, słysząc cyniczne: Teraz ja!” (Leszek Pułka)
"Dramat Sławomira Mrożka to jedna z niewielu polskich sztuk, których działania nie osłabia upływ czasu czy zmiana ustroju”, a spektakl w reżyserii Stanisława Melskiego, zagrany przez znakomitych aktorów wrocławskich jest świetną okazją do obcowania z wielką literaturą i znakomitym teatrem. Uczestniczyliśmy w spektaklu Teatru Polskiego po raz kolejny w tym roku szkolnym, mieliśmy więc okazję po spektaklu porozmawiać z odtwórcami głównych ról i reżyserem oraz wykonać pamiątkowe zdjęcia.
